شايد كمتر كسي فكر مي‌كرد روزي رقابت بر سر طيف فركانسي تا اين حد جدي شود. در حال حاضر، فركانس در شبكه‌هاي بي‌سيم حكم طلا را دارد و همه بر سر آن از هم پيشي مي‌‌گيرند. از زماني كه صحبت از فناوري LTE-U شد، برخي آن را به منزله نابودي واي‌فاي و برخي پيشرفت در شبكه‌هاي سلولي تلقي كردند.
طيف‌هاي فركانسي به دو دسته مجوزدار (Licensed) و آزاد (Unlicensed) تقسيم مي‌شوند. طيف‌هاي مجوزدار در انحصار اپراتورها و سازمان‌هاي ديگر هستند و ديگران حق استفاده از آن فركانس‌ها را ندارند. در مقابل، استفاده از طيف‌هاي آزاد رايگان است و به مجوز نياز ندارد. فناوري واي‌فاي از جمله فناوري‌هايي است كه از طيف‌هاي آزاد براي انتقال داده‌ها استفاده مي‌كند.
در سراسر دنيا، تنظيم‌كنندگان مقررات و همچنين صنايع در تلاش هستند تا از يك طيف فركانسي مشخص در شبكه‌هاي گوناگون استفاده كنند. سياست‌ها و فناوري‌هاي جديد احتمالاً كارايي را افزايش مي‌دهند، اما به تبع آن تداخل و مشكلات ديگري هم به وجود مي‌آورند.
فناوري كه اخيراً سر و صداي زيادي به پا كرده است، فناوري «LTE در طيف آزاد» يا همان LTE-U است كه قصد دارد باند فركانسي 5 گيگاهرتز را نيز به محدوده فركانسي LTE اضافه كند. LTE-U چالش‌هاي بسياري را به همراه دارد، زيرا اگرچه پهناي باندي كه از آن استفاده مي‌كند جزء پهناي باند آزاد است، اما فناوري واي‌فاي (كه حدود 60 تا 80 درصد ترافيك دستگاه‌ها را منتقل مي‌كند) نيز از اين باند استفاده مي‌كند. بعد از ارائه اين فناوري از طرف كوالكام و برخي شركت‌هاي ارائه‌دهنده خدمات ارتباطي (Carrier)، حاميان واي‌فاي انتقادات بسياري كردند و اين انتقادات آن‌قدر ادامه داشت تا اينكه سرانجام تفاهم‌نامه‌اي بين دو طرف به امضا رسيد. با توجه به نتايج تحقيقاتي كه درباره تأثيرات دو فناوري واي‌فاي و LTE-U در كنار يكديگر انجام گرفت، احتمالاً به‌زودي شاهد ورود LTE-U به بازار خواهيم بود.
اخيراً مذاكراتي بين نمايندگان گروه‌ها و شركت‌هاي مختلف درباره LTE-U برگزار شد. هارولد فِلد (Harold Feld) معاون ارشد گروه Public Knowledge كه مدافع حقوق مصرف‌كننده است مي‌گويد: «دنياي شلوغي است. بايد ببينيم چگونه فناوري‌هاي مختلف مي‌توانند در كنار هم قرار بگيرند و با هم سازگار باشند. در گذشته مسائل مربوط به تداخل فركانسي چندان مشكل‌ساز نبودند، ولي در حال حاضر اين گونه نيست. اگر يك اپراتور بخواهد مجوز بگيرد، بايد فركانس از ديگري گرفته شود. اگر استفاده از طيف آزاد بود، همه مجبور بودند تداخل فركانسي را بپذيرند و چيزي در انحصار كسي نبود.»
پاتريك وِلش (Patrick Welsh) نماينده شركت Verizon اشاره داشت كه اين شركت قصد دارد براي افزايش ظرفيت شبكه‌هاي LTE از پهناي باند 5.8 گيگاهرتز استفاده كند. اما اگر بخواهيم از همان LTE در پهناي باند آزاد استفاده كنيم، تأثير آن ويرانگر خواهد بود؛ بنابراين، مهندسان اين شركت دست به كار شدند تا تغييرات متناسب را به وجود آورند. اكنون LTE-U در ايالات متحده، چين، هند و كره جنوبي در دسترس است. در كشورهاي ديگر نيز فناوري مشابهي به نام LAA توسط سازمان 3GPP استاندارد شد. اين فناوري از تكنيك‌هاي بيشتري براي سازگاري با ديگر فناوري‌ها استفاده مي‌كند و حاميان واي‌فاي اعتقاد دارند از LTE-U امن‌تر است. برخي خدمات دهندگان ارتباطي در ايالات متحده نيز در نظر دارند در نهايت روي LAA سرمايه‌گذاري كنند. اما اين پايان كار نيست.
افزايش روزافزون تقاضا براي ظرفيت بي‌سيم به علاوه بي‌نيازي به كنترل در باندهاي فركانسي آزاد، بازيگران جديدي را به سوي اين باندهاي فركانسي مي‌كشاند و رقابت بين شبكه‌هاي LTE و واي‌فاي آغاز رقابتي جديد بين سازندگان دستگاه‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات اينترنتي (ISP) است. آنها به‌دنبال اين هستند كه به‌جز باند 5.8 گيگاهرتز از باندهاي فركانسي ديگري نيز استفاده كنند. باند 3.5 گيگاهرتز: تحليل‌گر شركت Tolaga Research درباره اين باند كه بيشتر استفاده نظامي دارد اظهار داشت: «ايالات متحده، بريتانيا، استراليا و برخي كشورهاي ديگر در نظر دارند از فركانس‌هاي باند 3.5 گيگاهرتز براي دستگاه‌هاي گوشي همراه استفاده كنند. اما اين كار به‌راحتي امكان‌پذير نيست. زيرا فركانس موجود اين باند در همه كشورها يكسان نيست.» در صورت استفاده از اين فركانس‌ها بايد نوعي اولويت‌بندي وجود داشته باشد كه كاربران نظامي بر كاربران معمولي در اولويت باشند. باندهاي موج ميلي‌متري: اين باندها كه فركانسي بين 30 تا 300 گيگاهرتز را شامل مي‌شوند، هدف شبكه‌هاي نسل پنجم (5G) در آينده هستند. بنابراين، نقش مهمي را در آينده شبكه‌هاي سلولي ايفا مي‌كنند، هرچند ممكن است تا چند سال آينده نحوه استفاده از آنها مشخص نباشد.
باند DSRC: سيستم‌هاي DSRC از باند 5.9 گيگاهرتز استفاده مي‌كنند و براي ارتباط خودروها با يكديگر و همچنين ارتباط با سيستم‌هاي ديگري كه در نزديكي آنها است (مثل باجه‌هاي پرداخت عوارض) به‌كار مي‌روند. تنظيم‌كنندگان مقررات هم در اروپا و هم در ايالات متحده بر سر استفاده هم‌زمان واي‌فاي و DSRC در باند 5.9 گيگاهرتز با يكديگر اختلافاتي دارند و برخي اعتقاد دارند سيستم‌هاي واي‌فاي به عملكرد DSRC لطمه مي‌زنند.
هارول فلد اظهار داشت كه وقتي فناوري‌هاي مختلف در يك طيف فركانسي كار مي‌كنند بايد روشي استاندارد براي مشخص كردن تأثيرات آنها بر يكديگر وجود داشته باشد كه اكنون چنين روشي وجود ندارد. همچنين، او تأكيد كرد به يك چارچوب استاندارد نياز است تا تخصيص طيف‌ها مطابق آن انجام شود و كميسيون ارتباطات فدرال (FCC) كه وظيفه تخصيص پهناي باند در ايالات متحده را برعهده دارد، با ورود هر فناوري با اين قضيه درگير نشود.
افزايش روزافزون تقاضا براي ظرفيت بي‌سيم به علاوه بي‌نيازي به كنترل در باندهاي فركانسي آزاد، بازيگران جديدي را به سوي اين باندهاي فركانسي مي‌كشاند و رقابت بين شبكه‌هاي LTE و واي‌فاي آغاز رقابتي جديد بين سازندگان دستگاه‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات اينترنتي (ISP) است.
قطعاً كاربران به استفاده از فركانس‌هاي ديگر براي اينترنت گوشي همراه واكنش مثبت نشان مي‌دهند و از آن استقبال مي‌كنند، اما آنها تأثيرات LTE-U بر واي‌فاي را در نظر نمي‌گيرند. تعداد فناوري‌هاي مختلفي كه از يك طيف فركانسي مشخص استفاده مي‌كنند در حال افزايش است. با اين روند در آينده شاهد اين خواهيم بود كه هر طيف فركانسي فقط به صورت موقت توسط ديگر فناوري‌ها در اختيار ما قرار مي‌گيرد. در نهايت بايد گفت، اگر بخواهيم به ظرفيت بالا در شبكه‌هاي بي‌سيم دست پيدا كنيم، بايد به اندازه كافي طيف فركانسي در اختيار داشته باشيم، وگرنه رسيدن به اين هدف امكان‌پذير نخواهد بود.
شنبه ۰۲ اردیبهشت ۹۶ ۱۵:۲۳
۲۱۰ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است